**Disclaimer: dit blog is geschreven door Elani en is een stuk persoonlijker dan gebruikelijk bij LWM. Dit onderwerp is zo persoonlijk dat het volgens ons ook niet anders kan.**
Ik heb in mijn leven in een hoop kasten gezeten. Ik kwam erachter dat ik lesbisch en paganistisch was rond mijn dertiende. Aangezien ik nu vijfentwintig ben betekend dat dat ik al zo'n twaalf jaar ervaring heb met uit de kast komen als beiden.
Ik moet toegeven dat het altijd makkelijker is geweest om uit de kast te komen als lesbisch dan als Wiccan. In het begin realiseerde ik mij dat de paganistische gemeenschap mij snel als 'fluffbunny' zou zien omdat ik jong was en Buffy: the Vampire Slayer en Charmed op T.V. waren. Dus kwam ik niet uit de kast. Wel droeg ik een pentagram en beantwoorde er vragen over als ze kwamen. Ik bouwde een altaar op in mijn slaapkamer. Ik studeerde en liep de deur plat bij de lokale spirituele boekwinkel.
Toen ik ruim vier jaar aan het studeren was begon ik uit mijzelf mensen te vertellen over mijn geloof. Voor een vak over geloof op school hield ik een presentatie over Wicca. Ik studeerde nog steeds en kwam nog even frequent bij de spirituele boekwinkel. Ik smeekte mijn moeder om mij naar allerlei uithoeken in het land te rijden omdat daar winkeltjes waren waar ik spulletjes wilde kopen. Hoewel ze niet helemaal snapte wat Wicca was en het eigenlijk ook niet wilde weten reed ze me gedwee rond en kocht een pendel voor mijn verjaardag.
Vanaf dat punt ging het langzaam beter. Hoe steviger ik in mijn schoenen stond omtrent mijn geloof, hoe makkelijker het was om uit de kast te komen en hoe beter mensen reageerden. Hoewel de meeste mensen om mij heen het nu weten (snappen is een tweede...) ben ik nog steeds voorzichtig met vertellen over mijn geloof. Er is nog zo veel onwetendheid te bestrijden dat ik het soms simpelweg niet op kan brengen.
Hierom steun ik, en de rest van de makers van Little Witch, een 'coming out' dag voor paganisten. Uit de kast komen met zijn allen geeft altijd kracht en energie. Mijn eerste LGBT uit-de-kast-kom dagen gaven dat zeker.
Je kan meer over het initiatief lezen op de website, en de website zelf heeft al een hoop waarschuwingen meegekregen, maar ik wil toch nog één maal aanstippen dat als jij je nog niet comfortabel voelt met uit de kast komen als pagan dat niemand je kan of moet forceren. Wacht een jaartje of twee en kijk dan nog eens. Vertel het aan de ene persoon die je het eigenlijk toch al had willen vertellen maar waar je het nog niet aan hebt durven zeggen maar laat de grote aankondigingen voor een andere keer.
Ik ben van mening dat het bij coming out dagen niet eens zo zeer gaat over het daadwerkelijk vertellen van je geaardheid, geloof of wat dan ook waar je open over wilt zijn maar over het ontdekken waar jij staat in het proces van uit de kast komen. Hoe comfortabel ben jij met jouw paganisme en vind je het wel best waar je bent of wil je verder, meer? Allebei is het prima.
Maar wat is een coming out dag nou eigenlijk? Een coming out dag is een dag waarop mensen die een gelijksoortige toestand het groepsgevoel gebruiken om de kracht te vinden open te zijn naar zichzelf en de buitenwereld over iets wat hen bezighoud of identificeert.
Het idee van een paganistische coming out dag komt van IPCOD's Cara Schulz zo'n zeven maanden geleden. Zij vroeg zich af of de paganistische gemeenschap een coming out dag zou kunnen gebruiken en zette haar idee om in een initiatief. De focus van het initiatie ligt op America maar er is natuurlijk geen reden waarom wij niet ook trots en gesterkt kunnen zijn!
Er is veel dat je kan doen om je steun te betuigen. Bezoek de website of de Facebook pagina om daarover meer te weten te komen. Wat ik nog toe wil voegen is dat het soms makkelijker is om op het internet uit de kast te komen dan naar je vrienden en familie in het echte leven. Maak je geen zorgen over of je het wel goed doet of de vraag of je wel naar genoeg mensen toe uit de kast bent gekomen. Twee mei draait het om trots en zelfs als je gewoon trots bent op jouw levenswijze zonder het aan een ziel te vertellen voeg je positieve energie toe aan de wereld. Dat is genoeg!
Ga jij de tweede van mei vieren en hoe? Vindt jij dat het belangrijk is om dit soort initiatieven te organiseren of denk je dat de acceptatie vanzelf zal groeien als we het rustig laten evolueren? We zouden het leuk vinden als je ons liet weten wat jou gedachten daarover zijn aangezien je nu commentaar kan achterlaten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten